زمان دقيقي كه انسان استفاده از چوب در تزييناتي نظير مجسمه‌سازي را آغاز كرد به طور دقيق مشخص نيست. ناپايداري اين ماده گواه آن است كه تنها در صورت شرايط جوي و محيطي بي‌نهايت مناسب نمونه‌هاي كار شده با اين ماده حفظ مي‌شوند اما از آنجايي‌كه از چوب در اشياء متعلق به قبايل بومي استفاده شده است، مي‌توان به مستندات تاريخي دست يافت. به دليل ويژگي‌هاي منحصر به فرد چوب، حالت‌هاي متعدد آن و وزن كم كه عاملي مهم در ساخت اشياء حجيم به‌شمار مي‌آيد، امروزه طراحان علاقه فراواني نسبت به انواع متفاوت چوب پيدا كرده‌اند.
طلا و نقره‌سازان هنگامي‌كه قصد ايجاد تضاد (كنتراست) بين رنگ و ويژگي‌هاي طلا، نقره و جواهرات را داشته باشند از چوب استفاده مي‌كنند. مواد غيرفلزي در اوايل دوران رنسانس، باروك و آرت‌دكو در مقايسه با ديگر مواد نقش مهم‌تري ايفا كرده‌اند كه نمونه‌ي بارز آن آثار “يوهان دينگلينگر Johan Dinglinger” (1731-1664) به نام “تصاوير دشت” مي‌باشد. قطعات اين مجموعه طلا و نقره‌ي مزين به قطعات حكاكي‌شده‌ي آبنوس هستند كه در “گرين والت Green Vault” در “درسدن Dresden” در معرض ديد عموم قرار گرفتند.
طلاسازاني كه با چوب كار مي‌كنند بر روي ويژگي‌هاي چوب، رگه‌ها، رنگ و ديگر مشخصه‌هاي منحصر به فرد، نظير پيوستگي آن تاكيد مي‌كنند. از ديگر عوامل جذابيتِ كاربرد چوب مي‌توان به سهولت برش و قابليت حكاكي آن اشاره كرد. از آنجايي‌كه چوب نوعي عايق حرارتي به‌شمار مي‌آيد ماده‌اي ايده‌آل براي ساخت دستگيره‌هاي قوري چاي، قهوه، كارد و چنگال محسوب مي‌شود.
حلقه‌هاي موجود بر روي چوب كه در برش عرضي آن قابل مشاهده‌اند مربوط به رشد سريع در بهار(سطوح روشن) و رشد كند در زمستان (سطوح تيره) هستند. دوام چوب تا حدود بسيار زيادي به جهت رگه‌ها بستگي دارد. به طوركلي، استحكام قطعاتي كه داراي رگه‌هاي افقي هستند به مراتب بيشتر از رگه‌هاي عمودي است. هنگام خريد چوب تفاوت ميان برش‌هاي موازي با رگه و برش‌هاي برخلاف جهت رگه را مي‌توان تشخيص داد.
چوب‌هاي گران‌بها و داراي بافت ريز براي طلا و نقره‌سازي مناسب مي‌باشند. گران‌بهاترين آن‌ها، انواع متفاوت آبنوس است كه در آسيا و افريقا يافت مي‌شود و طي دوران باستان از آن به منظور ساخت گران‌بهاترين اشياء استفاده مي‌شده است. “بنونتو سليني Benvenuto Cellini” و “دينگلينگر Dinglinger” جزء معروف‌ترين جواهرسازاني هستند كه از چوب در آثار خود استفاده كرده‌اند. علاوه بر آبنوس سياه، آبنوس رگه‌دار در آسياي جنوب شرقي و اندونزي يافت مي‌شود. اين ماده همواره سنگين، سخت و شكننده است. آبنوس را مي‌توان به آساني حكاكي و خراطي كرد كه اغلب از آن به جاي سنگ‌هاي گران‌بها يا به عنوان مكمل آن‌ها استفاده مي‌شود. تضاد (كنتراست) بين آبنوس و طلا و نقره بسيار جذاب است.
همين كاربرد نيز در خصوص چوب‌هاي رگه‌دارِ تعدادِ بي‌شماري از انواع درخت(سرخدار، زبان گنجشك، افرا، توس، گردو، زيتون، نارون و غيره) صدق مي‌كند. ناهنجاري در رشد ريشه‌ها و كوتاه بودن تنه درخت موجب پديد آمدن اين رگه‌هاي تزييني مي‌شوند. در بسياري از موارد مي‌توان چوب را به سهولت حكاكي و خراطي كرد. چوب “بايوتا Biota” سبك‌ترين و زبان گنجشك سنگين‌ترين هستند. چوب درخت سپيد
دیدگاه‌ها