مرکز درس | مرجع آموزش های جامع
زمان دقیقی که انسان استفاده از چوب در تزییناتی نظیر مجسمه‌سازی را آغاز کرد به طور دقیق مشخص نیست. ناپایداری این ماده گواه آن است که تنها در صورت شرایط جوی و محیطی بی‌نهایت مناسب نمونه‌های کار شده با این ماده حفظ می‌شوند اما از آنجایی‌که از چوب در اشیاء متعلق به قبایل بومی استفاده شده است، می‌توان به مستندات تاریخی دست یافت. به دلیل ویژگی‌های منحصر به فرد چوب، حالت‌های متعدد آن و وزن کم که عاملی مهم در ساخت اشیاء حجیم به‌شمار می‌آید، امروزه طراحان علاقه فراوانی نسبت به انواع متفاوت چوب پیدا کرده‌اند.
طلا و نقره‌سازان هنگامی‌که قصد ایجاد تضاد (کنتراست) بین رنگ و ویژگی‌های طلا، نقره و جواهرات را داشته باشند از چوب استفاده می‌کنند. مواد غیرفلزی در اوایل دوران رنسانس، باروک و آرت‌دکو در مقایسه با دیگر مواد نقش مهم‌تری ایفا کرده‌اند که نمونه‌ی بارز آن آثار “یوهان دینگلینگر Johan Dinglinger” (۱۷۳۱-۱۶۶۴) به نام “تصاویر دشت” می‌باشد. قطعات این مجموعه طلا و نقره‌ی مزین به قطعات حکاکی‌شده‌ی آبنوس هستند که در “گرین والت Green Vault” در “درسدن Dresden” در معرض دید عموم قرار گرفتند.
طلاسازانی که با چوب کار می‌کنند بر روی ویژگی‌های چوب، رگه‌ها، رنگ و دیگر مشخصه‌های منحصر به فرد، نظیر پیوستگی آن تاکید می‌کنند. از دیگر عوامل جذابیتِ کاربرد چوب می‌توان به سهولت برش و قابلیت حکاکی آن اشاره کرد. از آنجایی‌که چوب نوعی عایق حرارتی به‌شمار می‌آید ماده‌ای ایده‌آل برای ساخت دستگیره‌های قوری چای، قهوه، کارد و چنگال محسوب می‌شود.
حلقه‌های موجود بر روی چوب که در برش عرضی آن قابل مشاهده‌اند مربوط به رشد سریع در بهار(سطوح روشن) و رشد کند در زمستان (سطوح تیره) هستند. دوام چوب تا حدود بسیار زیادی به جهت رگه‌ها بستگی دارد. به طورکلی، استحکام قطعاتی که دارای رگه‌های افقی هستند به مراتب بیشتر از رگه‌های عمودی است. هنگام خرید چوب تفاوت میان برش‌های موازی با رگه و برش‌های برخلاف جهت رگه را می‌توان تشخیص داد.
چوب‌های گران‌بها و دارای بافت ریز برای طلا و نقره‌سازی مناسب می‌باشند. گران‌بهاترین آن‌ها، انواع متفاوت آبنوس است که در آسیا و افریقا یافت می‌شود و طی دوران باستان از آن به منظور ساخت گران‌بهاترین اشیاء استفاده می‌شده است. “بنونتو سلینی Benvenuto Cellini” و “دینگلینگر Dinglinger” جزء معروف‌ترین جواهرسازانی هستند که از چوب در آثار خود استفاده کرده‌اند. علاوه بر آبنوس سیاه، آبنوس رگه‌دار در آسیای جنوب شرقی و اندونزی یافت می‌شود. این ماده همواره سنگین، سخت و شکننده است. آبنوس را می‌توان به آسانی حکاکی و خراطی کرد که اغلب از آن به جای سنگ‌های گران‌بها یا به عنوان مکمل آن‌ها استفاده می‌شود. تضاد (کنتراست) بین آبنوس و طلا و نقره بسیار جذاب است.
همین کاربرد نیز در خصوص چوب‌های رگه‌دارِ تعدادِ بی‌شماری از انواع درخت(سرخدار، زبان گنجشک، افرا، توس، گردو، زیتون، نارون و غیره) صدق می‌کند. ناهنجاری در رشد ریشه‌ها و کوتاه بودن تنه درخت موجب پدید آمدن این رگه‌های تزیینی می‌شوند. در بسیاری از موارد می‌توان چوب را به سهولت حکاکی و خراطی کرد. چوب “بایوتا Biota” سبک‌ترین و زبان گنجشک سنگین‌ترین هستند. چوب درخت سپید
